zondag 25 december 2011

vrijdag 23 december 2011

BSLD


de eerste 2 pagina's van een groot verhaal waar ik aan werk.
Hier en daar moeten nog wat kleuraanpassingen gedaan worden en tekst toegevoegd.

Promotieposter voor Oogst

dinsdag 13 december 2011

woensdag 23 november 2011

Girl in the woods


Kort fragment uit een stripverhaal dat ik aan het maken ben. 
Het is een experimentele strip waarbij ik gebruik maak van 
collage technieken, houtskool, inkt en schmink

vrijdag 18 november 2011

Uilenbril

Een kort verhaaltje (voor de afwisseling):

Het vredige middagdutje van meneer Uilenbril werd ruw onderbroken door het geluid van een claxonerende auto. De oude man schrok wakker en ging rechtop in zijn bed zitten, terwijl hij zijn hart als een bezetene tekeer voelde gaan.
‘Mensen kinderen! Welke duivelse vlegel verstoort mijn rust nu weer?’
Terwijl Uilenbril uit bed stapte en richting het raam slenterde om te kijken wat de oorzaak was van zijn ontwaken, viel hij bijna om toen er een tweede keer getoeterd werd. ‘Potverdorie! Ik krijg hier nog eens een hartaanval met dat tuig!’

Toen hij bij het raam aankwam en naar buiten keek, zag hij vier verdiepingen lager datgene wat hij al had verwacht te zien. Voor het bejaardentehuis waar hij inmiddels al bijna vijf jaar verbleef stond een felgekleurde auto op straat waar een viertal jongeren omheen aan het hangen waren.
‘Dacht ik het niet! Het zijn die godvergeten kwajongens weer! Ik heb het helemaal gehad met die pummels!’
Nadat meneer Uilenbril zijn raam had geopend begon hij een tirade naar beneden te lanceren.
‘Stelletje snotapen! Het is potjandorie drie uur in de middag! Er proberen hier mensen te slapen! Ga lekker ergens staan met jullie dekselse kabaal en dat ellendige automobiel! Laat een oude van dagen toch van zijn laatste tijd genieten, stel schorem dat jullie er rondlopen!’
Even was het stil, terwijl het groepje jongelui verbaasd naar boven stonden te staren.
Toen barstten ze in lachen uit.

Een van hen, een jongeman met een reusachtige hanenkam begon terug te roepen.
‘Jo sup, ouwe? Doe nie zo moeilijk man! Je bent toch al bijna diddih. Wij zitten hier gewoon lekker te chillen, weetje! Motten we echt niet zo’n ouwe freak hebben die ons een beetje komt skotten en onze waggie gaat dissen!’
Waarop een maat van hem eraan toevoegt: ‘Standaard, weetje! Fok gauw een end op, anders komen we naar je toe en geven we je er een voor je bakkus!’

Terwijl Uilenbril aan zijn kalende hoofd krabde, probeerde hij te ontcijferen wat er zojuist naar hem toegebruld was, maar hij kon er geen touw aan vast knopen. Wel begreep hij dat de jongelui niet van plan waren te vertrekken. Hij sloot het raam weer en begeleidt door luid gejoel van buiten schuifelde hij de kamer door richting zijn schrijftafel, waar zijn trouwe typemachine stond. ‘Ik heb er nu schoon genoeg van! Ik ga direct een brief typen naar de gemeente! Het word de hoogste tijd dat er eens wat gedaan wordt aan dat gespuis!’
Hij nam plaats achter zijn schrijfmachine en wou net beginnen met de aanhef van de  brief, toen hij opschrok van een luide knal en het geluid van brekend glas.  In het midden van de kamer lag een baksteen tussen de scherven die ooit een ruit waren geweest.
‘Wel heb ik ooit! Dit doet de deur dicht! Wat denken die snertjongens wel niet! Ik zal ze eens even een opdonder verkopen.’ Hij pakte zijn typemachine op en slofte terug naar het raam. De vier jongeren stonden met een brede glimlach naar boven te grijnzen.
Meneer Uilenbril opende opnieuw het raam.

‘Kijk, de ouwe is terug! Effe checken wat ie nu weer voor gare shizz gaat roepen!’
Er werd echter niks geroepen en al snel stoven de jongeren alle kanten op, toen er een oud schrijfapparaat naar beneden kwam zetten. Het ging dwars door de voorruit van de auto. Het gevolg was dat de claxon weer begonnen te loeien. Dit keer stopte het echter niet. De jonge lui kwamen weer terug en bekeken de schade aan de auto. Ze namen niet de moeite de typemachine van de claxon te halen, maar begonnen in plaats daarvan stenen, gevallen takken en andere dingen van straat te verzamelen. 

Meneer Uilenbril was inmiddels al weer weg bij het raam en sukkelde de kamer rond op zoek naar andere voorwerpen. Hij zag zijn rollator naast de deur staan en liep ermee terug naar het raam.
‘Dit verrekte onding heb ik toch nooit nodig gehad.’ De oude man tilde het looprekje over de vensterbank en wierp dat naar beneden. ‘Die vent is gek jong!’ riep een van de jongeren terwijl hij de rollator ontweek. De anderen begonnen intussen hun arsenaal van objecten naar boven te werpen.

Overal in het bejaardentehuis begonnen oude mensen uit de ramen te kijken waar al die herrie vandaan kwam. Mevrouw van Ham van de derde verdieping kon nog net een steen ontwijken die door de raamopening naar binnen zeilde.
‘Potverdriedubbeltjes!’ Riep ze uit toen ze weer tevoorschijn kwam. ‘Is dat schorriemorrie nou helemaal van de pot gerukt!’
‘Blikskaters! Wat gebeurd hier allemaal?’ Klonk vanuit het raam van meneer de Rover op de zevende. ‘Het zijn die misbaksels weer! Dit keer zijn ze echt te ver gegaan!’ antwoordde mevrouw Zuiderzee van 4b. De auto maakte nog steeds een hels kabaal en een volgend salvo van stenen en alles wat los op straat lag komt naar boven vliegen. Steeds meer mensen in het tehuis kwamen uit ramen tevoorschijn. Dan wordt mevrouw van Ham geraakt door een steen tegen haar voorhoofd en met een gilletje valt ze haar kamer in. Op dat moment is het schelle claxongeluid het enige wat de doodse stilte verbreekt. Tot die taaie 94 jaar oude van Ham weer tevoorschijn komt, ditmaal bewapend met een antieke klok. ‘Dekselse vlegels! Hier, pak aan.’

Het uurwerk suisde naar beneden en kwam boven op van de jongeren terecht. Maar daar bleef het niet bij. Vanuit ruim 25 ramen verdeelt over acht verdiepingen begonnen bejaarden nu spullen naar beneden te gooien. Rollators en krukken werden afgewisseld met versleten meubels en ouderwetse ornamenten. Zelfs het kunstgebit van meneer Perenklomp kwam langs gevlogen. Het toetergeluid, dat nog onverstoord door ging, werd bijna overstemt door het gejoel en gescheld van de oudjes. Woorden als ‘Lummels’, ‘Snotapen’ en ‘Schooiers’ werden afgewisseld met uitspraken als ‘Stukken verdriet’, ‘Lastpakken’ en ‘Stakkers’. Toen de autohoorn eindelijk ophield met loeien werd het geheel rustig op straat. Tevreden met de heerlijke stilte gingen de bewoners van bejaardentehuis De Vrede weer terug naar binnen om verder te gaan waar ze mee bezig waren. Terwijl de jongelui die voor de overlast hadden gezorgd, bedolven onder spullen uit de flat, hun laatste adem uitbliezen, draaide meneer Uilenbril zich nog eens lekker om, genietend van zijn welverdiende rust.

zondag 13 november 2011

Don't touch the food!





Deze had ik nog liggen van vorig jaar.
Vier verschillende versies van hetzelfde concept. De laatste 3 zijn varianten op de eerste, in Amerikaanse Superhero stijl, Manga stijl en Underground stijl.

woensdag 5 oktober 2011

Sneak Preview!


Hier alvast een kleine preview van een groot stripverhaal waar ik aan werk. 
SPOILER!
Gemaakt met fineliner, aquarelverf en inkt.